Een wat magere man van middelbare leeftijd loopt naar de balie.
Hij komt een zalfje halen en vraagt of er misschien nog iets anders voor hem klaar ligt. Ik kijk in de computer.
“Nee, er ligt verder niets meer, had de arts nog iets anders voor u uitgeschreven?”
“Nee hoor, was alleen even ter controle. Ik wil mij hier namelijk uitschrijven want ik ga in het buitenland wonen”.
“Oh, waar gaat u naar toe? Zal ik een medicatie overzicht meegeven?”
“Ik ga naar Thailand, mijn vrouw is daar al”.
“Wauw, Thailand, wat héérlijk. Lekker eten, mooie stranden, warm weer, lieve mensen. Wat wil je nog meer? Goede keus hoor”, zeg ik enthousiast.
“Wat gaat u daar doen?”
“Niets. Ik ben uitbehandeld volgens de artsen”, zegt hij luchtig.
Ik schrik en mompel iets van...sorry…excuus… overhandig hem zijn medicatie overzicht en wens hem sterkte.
Ik zeg nog bijna “tot ziens”, als hij mij vriendelijk een fijne middag toewenst, voordat hij de deur uit loopt.
Pffff..
Zoiets overkomt iedereen wel eens, toch?
En bovendien kende ik hem niet. Alle ernstig zieke patiënten in de apotheek ken ik minstens van gezicht. Zijn medicatie haalde hij bovendien uit het ziekenhuis, dus hoe kon ik dat dan weten? En ik kan nog wel 100 andere redenen bedenken…
Hoe vaak vul jij het verhaal in voor een ander?
Hoe vaak neem jij iets aan, zonder dit te checken?
We doen het allemaal ongemerkt elke dag.
Hierdoor kunnen grappige of pijnlijke momenten ontstaan, maar het kan óók brandstof zijn voor conflicten.
Tijdens mediationgesprekken komen verkeerde aannames vaak bovendrijven.
Als ze (helaas dan pas!) kunnen worden rechtgezet ontstaan kansen voor een oplossing.
NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander
Ik had in ieder geval beter moeten weten! Ik nam aan dat je alleen voor je lol naar Thailand gaat om daar iets nieuws op te bouwen. Dit gesprek aan de balie zal mij nog wel even bij blijven…
Reactie plaatsen
Reacties